Afgelopen week was het weer zover.
Jayden kwam uit school en vertelde dat hij zich niet lekker voelde.
Wat er precies aan de hand was, kon hij niet echt duidelijk maken, dus dachten we dat het vermoeidheid was.
Hij zag er verder ook niet ziek uit, dus besloten we hem een vroeg bedtijd te geven; dat zou hem goed doen.
Maar de volgende ochtend kwam de aap uit de mouw.
Ja hoor, het was weer een dagje thuisblijven.
Jayden lag op de bank met zijn dekbed, de tv aan en een hoop tissues binnen handbereik. Lang leve de griep!
Ondanks dat hij de hele dag rustig aan deed, maakten we ons wel zorgen.
We weten inmiddels dat bij hem een "gewone" verkoudheid snel kan omslaan in een acute astma-aanval, omdat zijn luchtwegen zich kunnen vernauwen.
En ja, daar ging het weer mis.
Na slechts twee uur in bed kon Jayden nog net het woord "mama" uitbrengen voordat hij snakte naar adem.
Het is vreselijk om het te zeggen, maar voor ons begint deze hectiek routine te worden.
Terwijl de één het ziekenhuis belt, zorgt de ander ervoor dat alles klaarstaat om te vertrekken.
Mijn vriendin, die gezellig op bezoek was, was totaal overrompeld door de plotselinge drukte in huis.
Onderweg belde ik het ziekenhuis om te laten weten dat we onderweg waren.
Inmiddels heb ik geleerd om snel en duidelijk te vertellen wie Jayden is, wat hij heeft en wat er tot nu toe heeft geholpen.
Zonder enige onderbreking ratel ik door, terwijl de triageverpleegkundige aan de lijn slechts kan antwoorden met: "Eh, oke, en waar bent u nu?"
Nou, om de hoek bij het ziekenhuis.
Bij aankomst werden we meteen opgehaald door de triageverpleegkundige en naar een kamer geleid, waar de arts ons al stond op te wachten.
Ja hoor, Jayden had weer een acute astma-aanval.
We gingen weer door de routine; het vernevelkapje werd aangebracht terwijl de arts zijn onderzoeken deed.
Jayden is dit inmiddels zo gewend dat hij het allemaal over zich heen laat komen.
Gelukkig was één dosis verneveling voldoende en kreeg hij weer voldoende lucht. Na een korte controle mochten we naar huis.
Hopelijk mogen we nu langer dan drie maanden wegblijven van het ziekenhuis.
Want dit ritueel is leuker in de verte, en ik hoop dat we onze handen vrij kunnen houden voor leukere dingen.
Reactie plaatsen
Reacties